|
C |
o się
dzieje, kiedy pozbawiamy nasze dni (no może… godziny) akcji i działania? Czyli
tej treści, która zapełnia je jak… gąbka. Co wtedy pozostaje? Czasem, owszem,
musimy się z tym zmierzyć i wbrew pozorom nie jest to wcale takie proste i
przyjemne, jak by się mogło wydawać. My kontra świat (oczekiwania świata).
|
|
|
J |
ak wyglądają
nasze wolne od wszelkich zobowiązań dni? Kiedy możemy wreszcie zająć się tym,
co lubimy robić najbardziej. Zanurzamy się we własnej codzienności i banalności
– z radością i bez napięcia. Czy udaje nam się tworzyć z tego sztukę? Dostrzegać
piękno i być wdzięcznym za wszystko, co mamy a co często staje się dla nas niedostrzegalną
oczywistością.
|
P |
rzechadzam
się po domu i rozglądam wkoło. Od wielu miesięcy przyglądam się uważnie temu,
co gromadzę. Zaglądam w dalekie zakamarki półek i ciemne kąciki kuchennych
szuflad. Porządkowanie trwa nadal, a ja coraz lepiej poznaję konsumpcyjne
nawyki naszej rodziny. Sprawa jest dość pilna i nie chodzi tylko o komfort
naszego życia – zmiany klimatyczne oraz dewastacja naszej planety zaszły już
tak daleko, że nie pozostało nam wiele czasu. Aby nie dopuścić do katastrofy
musimy już teraz zmienić nasze codzienne przyzwyczajenia.
|
N |
oworoczne spacery mają w sobie szczyptę czegoś
wyjątkowego – (zazwyczaj) pełne są niepoprawnego optymizmu, planów, lekkości i
świeżości. Jest w nich moc tworzenia, siła przebicia charakterystyczna dla
czegoś zupełnie nowego i poczucie, że tak wiele można zacząć od początku. Dlatego
też warto wybrać się do miejsca ciekawego i inspirującego zarazem, chociażby po
to, żeby napełnić studnię swojej własnej kreatywności i w końcu pomyśleć o
planach na nowy rok.
