Hygge - duński fenomen

Początek listopada odbieram jako odrobinę dołujący - może za sprawą zmiany czasu, może to ten deszcz i szarość za oknem czy w końcu brak dziennej drzemki u najmłodszej pociechy?

Tak wiele osób mówi ostatnio o hygge (z języka duńskiego)– według Marii Tourell Soderburg , autorki książki "Hygge. Duńska sztuka szczęścia" (wyd. Insignis, 2016): 

„(…) hygge oznacza przytulność, bezpieczeństwo, ognisko domowe, ale też intymną wspólnotę, błogostan, komfort bycia ze sobą, z innymi, ze światem. Jest filozofią, praktyką, rytuałem, ostatnio też zwyczajną modą – w gastronomii czy projektowaniu”.

Rozbawia mnie to. Nie jestem jeszcze na tym poziomie rozwoju i na tym etapie życia, aby czerpać radość z wielogodzinnego nic-nie-robienia w domu, nie chcę też lansować się, że tyle rzeczy u mnie jest takie hyggelig (przymiotnik) a ja sama mam na celu jak najczęstsze hyggowanie (czasownik). „Ulubiony relaks w wersji hygge to zaś takie snucie się po domu bez celu, tracenie czasu” – nie, ta rozrywka nie jest akurat tą moją wymarzoną (nawet po ciężkiej pracy).

Wczoraj, kiedy byłam od rana umęczona siedzeniem z marudzącym dzieckiem robiłam pewne rzeczy wyłącznie z rozsądku i z miną bynajmniej nie wskazującą na błogostan: mimo kiepskiego nastroju przygotowałam ubranka dla dzieci z domu dziecka (na zbiórkę), wybrałam się na przejażdżkę rowerową z Maliną w przyczepce (również bez poczucia błogostanu i jedynie po to, żeby choć na moment się wyciszyła) i wreszcie, kiedy miałam już chwilę wolną zaczęłam ze słuchawkami na uszach przewozić drewno (z bezładnej kupy na podjeździe do drewutni) – trzeba przyznać, że dopiero po dziesiątej taczce poczułam wreszcie hygge i to, jak opada ze mnie narastające z każdą godziną napięcie… chłód dnia i wewnętrzne rozgrzanie, szczapki drewna uderzające o siebie i pomału zapadający mrok …

Na domiar „złego” wieczorem ogarnęłam te wszystkie drobne rzeczy, które „kłuły” mnie w ciągu dnia niczym małe szpileczki: zamówiłam bilety na grudniowy pokaz slajdów podróżniczych, zorganizowałam Świąteczny Marsz Nordic Walking na 11. listopada i zamówiłam kawy. I kiedy ja mam mieć czas na myślenie o tych wszystkich świeczuszkach, snucie się po domu i picie gorącej herbaty pod kocem? Przecież teraz to już pora na pójście spać…

Jaki z tego wniosek? Kiedy człowiek jest zdołowany, nie ma co szukać hygge na siłę – tylko po prostu robić swoje, niezależnie od nastroju. Satysfakcja przyjdzie później.