Przecinki i średniki w harmonogramie roku

Jak to wytłumaczyć, że po szalonych i zwariowanych wakacjach znów swoim starym zwyczajem siedzę przy komputerze, spoglądam przez okno na zwieszające się gałęzie daglezji i popijam herbatę z miodem i cytryną?

O wakacjach często słyszę, że jest to czas, kiedy musimy naładować akumulatory na cały rok – aby starczyło nam sił aż do kolejnego lata. Towarzyszą temu obawy: Czy się uda? Czy zgromadzimy na tyle słońca, upojnych wspomnień i fascynujących wrażeń, żeby siłą rozpędu starczyło tej energii na jesień, zimę i wiosnę?

Wrzesień jest dla naszej rodziny właściwym początkiem roku. Za sprawą powrotu do szkoły wszystko się zmienia i ustala na nowo -trzeba dopasować do siebie elementy, które tworzą większą całość czyli naszą codzienność. Choć ciepłe weekendy przypominają klimat letnich wakacji, przychodzi w końcu moment, kiedy trzeba uwzględnić i pogodzić ze sobą obowiązki, zajęcia dodatkowe dzieci, relaks i życie rodzinne.

„Życie przypomina mozaikę, która tylko z daleka wygląda jak jeden harmonijny obraz. (…)

Każda chwila jest takim kamykiem w mozaice życia – jasnym lub ciemnym, kolorowym lub szarym, złocistym lub intensywnie czarnym. I tak jak mozaikę oglądamy zwykle z oddalenia, z rzadka tylko przypatrując się jej kunsztownie ułożonym poszczególnym elementom, tak też nie zauważamy chwili, choć wszystko jej zawdzięczamy. Bo to, co nazywamy życiem, to w końcu nic innego niż nagromadzenie niezliczonych pojedynczych chwil”. („Czas. Przewodnik użytkowania”, S. Klein)

Harmonogram dzienny i tygodniowy pełni więc ważną rolę – pomaga nam w spełnieniu naszych potrzeb. Jest jednak coś, co pozwala nam złapać oddech od codziennej rutyny i nadać strukturę naszemu rokowi – tak jak pory posiłków regulują nasz dzień. Są to „znaki przestankowe” czyli specjalne dni, miniświęta.

Nie załamuję się więc, że wakacje odeszły, tylko wraz z rodziną kreuję nasze własne „przecinki” i „średniki”, co pozwoli nam raz na jakiś czas wpłynąć do portu i złapać chwilę wytchnienia podczas rejsu po morzach i oceanach codzienności. Wykorzystujemy potencjał, jaki tkwi w długich weekendach, feriach i pojedynczych dniach wolnych – nie ulegamy presji, tylko spędzamy je w sposób, który naprawdę nam odpowiada.

Dodatkowo, sami możemy tworzyć swoje własne tradycje. Ja jakiś czas temu wymyśliłam „Wyjazdy w terminach nieoczywistych”czyli cykliczne weekendowe wypady z grupą nordic walking. Każda „subkultura” ma przecież swoje własne święta kalendarzowe – swoje własne plemienne zgromadzenia i obchody. Od wyścigów konnych, poprzez koncerty, festiwale a na zlotach kończąc.

Korzystajmy więc!