Przyroda w lutym - sezon 2.

O przyrodzie w lutym pisałam już rok temu. Teraz pora na dodanie kilku nowych informacji - co jednak nie znaczy, że w jakikolwiek sposób temat zostanie wyczerpany.

W lutym średnia miesięczna dla Warszawy wynosi -1°C (średnia wieloletnia z okresu 1981 – 2010) a długość dnia wydłuży się z 9 godz. 4 min. (1. II) do 10 godz. 48 min. (28.II). Nasz wewnętrzny zegar, zsynchronizowany z rytmem natury, zaczyna przeczuwać nadchodzące pomału zmiany.

Śnieg całkowicie zmienia wygląd wsi – wygładza ostre kontury pejzażu i nadaje im przyjemne dla oka, miękkie kształty – wszystko, co było kanciaste, staje się okrągłe a krzaki nadal pozostają jedynie bezładną plątaniną gałęzi. Nie znaczy to jednak, że wszystko wkoło umarło - jedynie śpi i czeka na nowe.

Ponieważ sama mieszkam na wsi, mogę obserwować jak bardzo w tym czasie różni się życie miejskie od wiejskiego. To zupełnie dwa różne światy! Szarość i biel, kupki śniegu zgarnięte na bok chodników i biała warstwa przykrywająca ziemię…

Śniegowa kołderka  izoluje ją od mrozu i utrzymuje temperaturę zbliżoną do 0°C. Śniegowa warstwa jest jednak dodatkowym utrudnieniem dla zwierząt poszukujących pożywienia. Wiele z nich jest zbyt słabych, by przetrwać surowe zimowe warunki.

W tym czasie można obserwować wiele ptaków - jednym z nich  jest sroka. Jej piękne, czarno-białe, metalicznie połyskując upierzeniu kontrastuje z bielą.

Niektóre zwierzęta przybierają szatę zimową, należy do nich gronostaj – z początkiem zimy jego futro staje się śnieżnobiałe i jedynie koniec ogona pozostaje czarny. W Polsce jest to zwierzę nieliczne i znajduje się pod całkowitą ochroną.

Biały gronostaj z czarną końcówką ogona - szata zimowa

Aby zdobyć pokarm, mysz polna drąży tunele pod śniegiem okrywającym ziemię.

Berberys