"Mała wielka podróż"

C

zy potraficie wyobrazić sobie 56-letnią kobietę, która wyrusza z Walii na samotną, trwająca pięć lat „wędrówkę” czy może lepiej "przebieżkę" dookoła świat? Robi to w intencji swojego zmarłego na raka męża – jej misją jest mówienie o konieczności wykonywania badań lekarskich i profilaktyce wczesnego wykrywania raka. Po drodze zbiera również pieniądze dla wioski dziecięcej w Kitażu, w Rosji.  

Jakiś czas temu wraz z Dyskusyjnym Klubem Książki przeczytałam „Moja wielka podróż” Rosie Swale Pope i po ciekawej rozmowie nie jestem w stanie tak po prostu odłożyć tej lektury na bok. Przejrzałam ją więc jeszcze raz i wyszukałam te fragmenty, które obrazują zachwyt nad przyrodą i zadziwiającą umiejętność odnajdywania się w najtrudniejszych warunkach. Jak to jest przejść najdziksze rejony Syberii i Alaski? Czego możemy się nauczyć od tej niezwykłej kobiety, która z jednej strony niemal codziennie ryzykuje swoim życiem a z drugiej ma poczucie wolności i celu?  

Rozbija namiot na twardej ziemi i zasypia. Budzi się w środku nocy i z zachwytem spogląda na gwiazdy. Jest szczęśliwa, że może spać w lesie pod rozgwieżdżonym niebem, słyszeć pohukiwania sowy, szum gałęzi poruszanych porannym wiatrem, czuć smak i zapach każdego nowego dnia, dzikich ziół, jagód i rześkiego powietrza. Po drodze spotyka zwierzęta: niedźwiedzie, wilki, borsuki, dziki, lisy i ptaki. Rozkłada namiot, swoje jedyne schronienie, w zaspach śniegu a lód pokrywa jej śpiwór i garnki. Możliwość przygotowania gorącego posiłku staje się błogosławieństwem. Walczy o przetrwanie. Czasami napotyka na chmarę komarów. Z mozołem pokonuje rzeki, torfowiska, bagna, moczary, góry, długie zamarznięte kanały, obszary pokryte lodem i mokradła. Przyrządza jedzenie i picie z tego co ma, czasem jest to zupa z sosnowych igieł, dzikiej róży, pokrzyw i mniszka lekarskiego. I nigdy nie marnuje okazji, by być szczęśliwą.

Droga Rosie Pope jest ekstremalna i minimalistyczna, ale pokazuje też, że czasem warto  zboczyć z głównej drogi i obrać zupełnie nowy kierunek… być może bliżej natury.